۴:۸ ۱۴۰۳/۱۲/۱۵ - ۹ بازدیدقراردادهای غیررسمی و اعتبار آنها در قانون
قراردادها به طور کلی به عنوان ابزارهای حقوقی مهم در جوامع مدرن شناخته می‌شوند. اما سوالی که ممکن است برای بسیاری از افراد پیش آید این است که آیا قراردادهای غیررسمی و شفاهی نیز در برابر قانون معتبر هستند یا خیر؟
بنا به تعریف، یک قرارداد زمانی معتبر است که میان دو یا چند طرف، توافقی نسبت به انجام یا عدم انجام یک عمل مشخص برقرار شود. قانون در بسیاری از مواقع، به جزئیات و شرایط خاص هر قرارداد توجه می‌کند و بسته به ماهیت آن، می‌تواند قراردادهای غیررسمی را هم معتبر بشمارد.
در حقوق ایران، اصولاً قراردادهای غیررسمی نیز قابلیت اجرایی دارند، مگر در مواردی که قانون تصریح کرده باشد که قرارداد باید به صورت کتبی و رسمی تنظیم شود. برای مثال، در معاملات مربوط به اموال غیرمنقول مانند خرید و فروش ملک، قانون‌گذار تصریح کرده است که قراردادها باید در دفاتر اسناد رسمی ثبت گردند، در غیر این صورت فاقد اعتبار قانونی خواهند بود.
مهم‌ترین نکته در خصوص قراردادهای غیررسمی این است که اثبات وجود و شروط آنها ممکن است دشوار باشد. برای مثال، در یک قرارداد شفاهی، اگر یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، طرف دیگر باید مدارک و شواهدی برای اثبات ادعای خود ارائه دهد. این ممکن است شامل شهادت شهود یا ابزارهای دیگر باشد.
اگرچه در برخی شرایط قراردادهای شفاهی و غیررسمی معتبرند، اما توصیه می‌شود برای جلوگیری از هرگونه سوءتفاهم و تسهیل فرایند اثبات در آینده، قراردادها به صورت کتبی تنظیم شوند. نوشتاری بودن قرارداد، جزئیات و شرایط همکاری را شفاف‌تر می‌کند و به هر دو طرف اطمینان بیشتری می‌دهد که حقوق و تعهداتشان به درستی در قرارداد ذکر شده است.
در نهایت، بهتر است در هنگام تنظیم قرارداد، با یک وکیل متخصص مشاوره نمایید تا از تمامی جزئیات حقوقی آگاه شوید و از اعتبار و قابلیت اجرایی قرارداد خود مطمئن شوید.