کارت هویت اتباع خارجی یک سند هویتی است که به افراد غیر ایرانی مقیم در کشورها ارائه می‌شود. این کارت شامل اطلاعاتی مانند نام و نام خانوادگی، تاریخ تولد، تابعیت و شماره شناسایی منحصر به فرد است. کارت هویت اتباع خارجی معمولاً برای اهداف مختلفی مانند اقامت قانونی، انجام معاملات، دریافت خدمات آموزشی و بهداشتی و امکان اشتغال در کشور میزبان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در مقابل، شناسنامه ایرانی سندی رسمی است که توسط اداره ثبت احوال ایران برای اتباع ایرانی صادر می‌شود. این سند شامل اطلاعات دقیق‌تری درباره فرد، نظیر تاریخ و محل تولد، نام والدین، و وضعیت تأهل می‌باشد. شناسنامه به عنوان مدرک اصلی هویتی در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای اقداماتی مانند دریافت کارت ملی، گذرنامه، ازدواج و ثبت‌نام در نهادهای آموزشی یا دولتی ضروری است.
یکی از تفاوت‌های اساسی بین کارت هویت اتباع خارجی و شناسنامه ایرانی در قوانین و مقررات مربوط به هر کدام است. شناسنامه ایرانی به فرد حقوق کامل شهروندی را اعطا می‌کند، در حالی که کارت هویت اتباع خارجی صرفاً به فرد موقعیت قانونی برای اقامت و کار در کشور را می‌دهد، بدون آنکه حقوق کامل شهروندی نظیر حق رأی یا دستیابی به پست‌های دولتی را شامل شود.
دارندگان شناسنامه ایرانی می‌توانند از مزایای متعدد اجتماعی و اقتصادی بهره‌مند شوند، از جمله بیمه‌های اجتماعی و خدمات بانکی. در حالی که اتباع خارجی با کارت هویت ممکن است با محدودیت‌های بیشتری در دریافت بعضی خدمات مواجه شوند و نیازمند تمدید ویزا یا مجوزهای مربوطه باشند. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده سطوح مختلف حقوق و تعهدات مقیمان و شهروندان است.
درک تفاوت‌های کارت هویت اتباع خارجی و شناسنامه ایرانی برای هر فردی که قصد زندگی یا کار در کشور دیگر را دارد ضروری است. این درک باعث می‌شود تا افراد بتوانند به‌طور مؤثرتری حقوق و تعهدات خود را مدیریت کرده و از فرصت‌های موجود به بهترین نحو استفاده کنند.