ارث در ایران بر اساس قوانین اسلامی تنظیم می‌شود و شامل قواعدی است که تعیین می‌کند پس از فوت فرد، دارایی‌های او چگونه بین وارثان تقسیم می‌شود. قوانین ارث و میراث در ایران به دلیل تأثیرات فرهنگی و اجتماعی اهمیت بسیاری دارد.
در حقوق ایران، وارثان بر پایه نزدیکی خویشاوندی به متوفی دسته‌بندی می‌شوند. این دسته‌بندی به گونه‌ای است که هر دسته جایگاه خاص خود را دارد و در صورت وجود وارثان در دسته اول، دسته‌های دیگر ارث نمی‌برند.
در صورتی که فردی بدون اینکه وصیت‌نامه‌ای تنظیم کند از دنیا برود، قوانین شرع اسلامی و قوانین مدنی کشور ما تعیین می‌کند که چگونه دارایی فرد بین وارثان تقسیم شود. این موضوع شامل سهم‌الارث هر فرد و همچنین اولویت‌بندی میان وارثان است.
گاهی شرایطی خاص در ارث‌گذاری به وجود می‌آید، نظیر غیبت طولانی‌مدت یکی از وراث یا مجهول‌المکان بودن او، که در چنین حالاتی باید مطابق با قوانین مشخص اقدامات لازم انجام شود. همچنین، ناتوانی یا صغارت برخی از وراث نیز می‌تواند بر تقسیم ارث تأثیر بگذارد.
تنظیم وصیت‌نامه می‌تواند تأثیر زیادی بر نحوه تقسیم ارث داشته باشد. فرد می‌تواند تا یک‌سوم از دارایی‌های خود را طبق وصیت‌نامه‌اش توزیع نماید. وصیت برای بیش از یک‌سوم دارایی‌ها تنها در صورت رضایت تمامی وارثان قابل‌اجرا است.
ارث ممکن است شامل اموال منقول و غیرمنقول، سهام، و سایر دارایی‌ها باشد. تقسیم عملی ارث ممکن است نیازمند ارزیابی دقیق دارایی‌ها و توافق میان وارثان باشد، که اغلب از طریق دادگاه و با حضور وکیل صورت می‌گیرد.