ضمان درک به معنای مسئولیتی است که فروشنده در قبال صحت و اعتبار کالا یا ملک فروخته شده دارد. در صورتی که معامله به دلایلی نظیر عدم مالکیت فروشنده باطل شود، فروشنده موظف است مبلغ دریافتی را به خریدار بازگرداند.
بیع فضولی به معامله‌ای اطلاق می‌شود که توسط کسی انجام می‌گیرد که حق قانونی برای فروش ندارد. این نوع معامله بدون اجازه مالک اصلی صورت می‌گیرد و تنها با تأیید و اجازه مالک واقعی معتبر خواهد شد.
از نظر حقوقی، تفاوت اصلی بین ضمان درک و بیع فضولی در نیت و وضعیت حقوقی فروشنده است. در ضمان درک، فروشنده به نظر می‌رسد مالک قانونی و مشروع کالا است، در حالی که در بیع فضولی، آگاهی به نداشتن حق فروش وجود دارد. همچنین، در ضمان درک پیچیدگی بازگشت مالی مطرح است، اما در بیع فضولی، مسئله اعتبار معامله تحت تأیید مالک اصلی قرار می‌گیرد.
شناخت این مفاهیم به درک بهتر معاملات و مسئولیت‌های مربوط به آن‌ها کمک می‌کند. خریداران باید دقت زیادی در هنگام معامله به خرج دهند و از صحت مالکیت فروشنده مطمئن شوند. از سوی دیگر، فروشندگان نیز باید به استحکام و اعتبار مالکیت خود آگاه باشند تا از مشکلات حقوقی جلوگیری کنند.